زبان

from the cradle to grave ز گهواره تا گور دانش بجوی

easy come, easy go باد آورده را باد میبرد

no news is good news بیخبری خوش خبری ست

third time lucky تا سه نشه بازی نشه

be the thin end of the wedge تخم مرغ دزد شتر دزد میشود

tit for tat این به اون در

every cloud has a silver lining در نا امیدی بسی امید است

a liar ought to have a good memory دروغگو کم حافظه است

 outstay one"s welcome کنگر خوردن و لنگر انداختن

be more catholic than the pope= کاسه داغ تر از آش

more royalist than the king

curiosity killed the cat فضول را بردند جهنم

the biter bit دست بالای دست بسیار است

nothing ventured,nothing gained نابرده رنج گنج میسر نمیشود

 bussiness is business حساب حساب است کاکا برادر

practice makes perfect کار نیکو کردن از پر کردن است

The cat dreams of mic شتر در خواب بیند پنبه دانه

smell fishy کاسه ای زیر نیم کاسه است

Horses for courses هر کسی را بهر کاربی ساخته اند

A big head has a big ache هر که بامش بیش برفش بیشتر

Go with the ride هم رنگ جماعت شدن

East, West, home’s best هیچ کجا خانه خود آدم نمیشود

Tells tales یک کلاغ چهل کلاغ کردن

Hit the jackpot یک شب پول دار شدن

Keep up with the joneses چشم و هم چشمی کردن

Knock sth down چوب حراج به چیزی زدن

The miles of God grind slowly (but they grind exceeding small) چوب خدا صدا ندارد

Put a spoke in sb’s wheel چوب لای چرخ کسی گذاشتن

Cry wolf چوپان دروغگو

What’s cooking? چه کاسه ای زیر نیم کاسه است

Accidents can happen حادثه خبر نمیکند

Account for حساب پس دادن

 Sweet nothing حرف های صد من یه غاز

 

 

William Shakespeare

Rememberance

When, in disgrace with fortune and men"s eyes,
I all alone beweep my outcast state,
And trouble deaf heaven with my bootless cries,
 
And look upon myself, and curse my fate,
Wishing me like to one more rich in hope,
Featured like him, like him with friends possest,
 
Desiring this man"s art, and that man"s scope,
With what I most enjoy contented least;
Yet in these thoughts myself almost despising,
 
Hoply I think on thee, and then my state,
Like to the lark at break of day arising
From sullen earth, sings hymns at heaven"s gate;
 
For thy sweet love remember"d such wealth brings,
That then I scorn to change my state with kings.

 

یاد ِ دوست

هر زمان که از جور ِ روزگار
و رسوایی ِ میان ِ مردمان
در گوشه ی تنهایی بر بینوایی ِ خود اشک می ریزم،
و گوش ِ ناشنوای آسمان را با فریادهای بی حاصل ِ خویش می آزارم،
 
و بر خود می نگرم و بر بخت ِ بد ِ خویش نفرین می فرستم،
و آرزو می کنم که ای کاش چون آن دیگری بودم،
که دلش از من امیدوارتر
و قامتش موزون تر
و دوستانش بیشتر است.
 
و ای کاش هنر ِ این یک
و شکوه و شوکت ِ آن دیگری از آن ِ من بود،
 
و در این اوصاف چنان خود را محروم می بینم
که حتی از آنچه بیشترین نصیب را برده ام
کمترین خرسندی احساس نمی کنم.
 
اما در همین حال که خود را چنین خوار و حقیر می بینم
 
از بخت ِ نیک، حالی به یاد ِ تو می افتم،
 
و آنگاه روح ِ من
همچون چکاوک ِ سحر خیز
بامدادان از خاک ِ تیره اوج گرفته
و بر دروازه ی بهشت سرود می خواند
 
و با یاد ِ عشق ِ تو
چنان دولتی به من دست می دهد
که شأن ِ سلطانی به چشمم خوار می آید
و از سودای مقام ِ خود با پادشاهان، عار دارم.

 

William Shakespeare

Rememberance

When, in disgrace with fortune and men"s eyes,
I all alone beweep my outcast state,
And trouble deaf heaven with my bootless cries,
 
And look upon myself, and curse my fate,
Wishing me like to one more rich in hope,
Featured like him, like him with friends possest,
 
Desiring this man"s art, and that man"s scope,
With what I most enjoy contented least;
Yet in these thoughts myself almost despising,
 
Hoply I think on thee, and then my state,
Like to the lark at break of day arising
From sullen earth, sings hymns at heaven"s gate;
 
For thy sweet love remember"d such wealth brings,
That then I scorn to change my state with kings.

 

یاد ِ دوست

هر زمان که از جور ِ روزگار
و رسوایی ِ میان ِ مردمان
در گوشه ی تنهایی بر بینوایی ِ خود اشک می ریزم،
و گوش ِ ناشنوای آسمان را با فریادهای بی حاصل ِ خویش می آزارم،
 
و بر خود می نگرم و بر بخت ِ بد ِ خویش نفرین می فرستم،
و آرزو می کنم که ای کاش چون آن دیگری بودم،
که دلش از من امیدوارتر
و قامتش موزون تر
و دوستانش بیشتر است.
 
و ای کاش هنر ِ این یک
و شکوه و شوکت ِ آن دیگری از آن ِ من بود،
 
و در این اوصاف چنان خود را محروم می بینم
که حتی از آنچه بیشترین نصیب را برده ام
کمترین خرسندی احساس نمی کنم.
 
اما در همین حال که خود را چنین خوار و حقیر می بینم
 
از بخت ِ نیک، حالی به یاد ِ تو می افتم،
 
و آنگاه روح ِ من
همچون چکاوک ِ سحر خیز
بامدادان از خاک ِ تیره اوج گرفته
و بر دروازه ی بهشت سرود می خواند
 
و با یاد ِ عشق ِ تو
چنان دولتی به من دست می دهد
که شأن ِ سلطانی به چشمم خوار می آید
و از سودای مقام ِ خود با پادشاهان، عار دارم.

 

یک شعر به زبان انگلیسی در مورد مادر به همراه ترجمه ان

my mother i love you and i need you,even tough

i love you and i need you,even tough

i may at times have made you tear your hair

i set myself apart,bet even so

your presence and your loves are always there

you are my jail cell and ten-ton door

that keeps me from just being who i am

and so i pound the walls and go to war

ramming all the rules that i can ram

yet though i mast rebel,all the while

i know your love,s the ground on wich i stand

i wait upon the flash of your pround smile,my mother

and twist inside at every reprimand

i,m sorry for the times i,ve caused you pain

after these brief storms,love will remain

مادر دوستت دارم وتا ابد به تو محتاجم

تا ابد دوستت دارم وبه تو محتاجم

وهمین لحظه این قدر اشک برای ریختن دارم که موهایت تر شود

خودم را از تو دور کرده ام،با این وجود توجه وعشق تو هنوز در دلم برپاست

تو مامن وسرپناه من هستی

که مرا از گزندها وآسیب ها حفظ می کنی

من از دیوارها می گذرم وپرواز می کنم

و تمام کارهایی را که باید،انجام می دهم تا در پناه تو باشم

شاید من یاغی وسرکش باشم

اما می دانم حتی زمینی که بر روی آن ایستاده ام از عشق تو سرشار است

من منتظر لبخند درخشان وپرغرور تو هستم،مادر

لبخندی که هر گره ای را باز می کند

برای تمام لحظاتی که به خاطر من رنج کشیده ای متا سفم

اما بعد از طوفان های کوچک

این آرامش است که پا برجا خواهد ماند.

 

Albert Einstein - Biography

 Albert Einstein was born in Germany in 1879. He enjoyed classical music and played the violin. One story Einstein liked to tell about his childhood was of a wonder he saw when he was four or five years old: a magnetic compass. The needle"s invariable northward swing, guided by an invisible force, profoundly impressed the child. The compass convinced him that there had to be "something behind things, something deeply hidden." 

Even as a small boy Albert Einstein was self-sufficient and thoughtful. According to family legend he was a slow talker, pausing to consider what he would say. His sister remembered the concentration and perseverance with which he would build houses of cards.

Albert Einstein"s first job was that of patent clerk.

In 1933, he joined the staff of the newly created Institute for Advanced Study in Princeton, New Jersey. He accepted this position for life, living there until his death. Einstein is probably familiar to most people for his mathematical equation about the nature of energy, E = MC2.

Albert Einstein wrote a paper with a new understanding of the structure of light. He argued that light can act as though it consists of discrete, independent particles of energy, in some ways like the particles of a gas. A few years before, Max Planck"s work had contained the first suggestion of a discreteness in energy, but Einstein went far beyond this. His revolutionary proposal seemed to contradict the universally accepted theory that light consists of smoothly oscillating electromagnetic waves. But Einstein showed that light quanta, as he called the particles of energy, could help to explain phenomena being studied by experimental physicists. For example, he made clear how light ejects electrons from metals.

There was a well-known kinetic energy theory that explained heat as an effect of the ceaseless motion of atoms; Einstein proposed a way to put the theory to a new and crucial experimental test. If tiny but visible particles were suspended in a liquid, he said, the irregular bombardment by the liquid"s invisible atoms should cause the suspended particles to carry out a random jittering dance. One should be able to observe this through a microscope, and if the predicted motion were not seen, the whole kinetic theory would be in grave danger. But just such a random dance of microscopic particles had long since been observed. Now the motion was explained in detail. Albert Einstein had reinforced the kinetic theory, and he had created a powerful new tool for studying the movement of atoms.